Rozdział Czternasty ~Cisza przed burzą~

Ciepły wrzesień zapanował nad Magnolią. Ludzie cieszyli się słonecznymi dniami które im pozostawały, przed czekającą ich deszczową zimną. Drzewa zmieniały kolor liści. W jedynej gildii magów panowała jak zwykle radosna i wesoła atmosfera, chyba że wkracza ta dwójka. Od razu rozmowy cichły, śmiechy ustawały, radość jakby ulatniała się z członków.

Dzisiejszego dnia również nie było Wróżkom za wesoło. Gdyż dwójka magów wróciła z misji. Natsu siedział przy jednym ze stołów, rozmawiając o „męskich sprawach” z Gajeelem i Grayem. A Lucy siedziała przy barze tłumacząc coś Canie, Levy i Mirze. Choć obydwoje uśmiechali się i byli weseli czuć było pewną nić złości. Wszyscy członkowie patrzeli to na jedną grupę to na drugą. Do gildii wparowała Erza, Jellal i Wendy, wrócili z misji. Gdy kobieta spostrzegła atmosferę panującą w gildii szepnęła coś na ucho do stojącego obok niej chłopaka. Uśmiechnął się chytrze. Jedno podeszło do Lucy drugie do Natsu, złapało za kark i zaprowadziło do piwnicy, wrzuciło do jednego z magazynów.

- HEJ!!!- krzyknęli za zamkniętych drzwi

- Posiedzicie tam aż się nie dogadacie!!!- krzyknęła Erza

- Ani mi się śni!- warknął Natsu – Pięść ognistego Smoka- ale drzwi nie rozsypały się w drobny mak.

- To nic nie da- rzekł Jellal- Założyłem zaklęcie pieczętujące na drzwi.

- Nie wyjdziecie dopóki się nie dogadacie! Wytrzymać przez was w gildii nie można! Choć nic już nie rozwalają i się nie kłócą!!! Dla mnie to NIENORMALNE!!!!!- wykrzyczała wściekła czerwono włosa. I oddalili się z Jellalem

- Gratuluje młotku- szepnęła Lucy i zrezygnowana usiadła na zimną ziemie.

- Ta żeby to była moja wina- odrzekł Zabójca. I usiadł po drugiej stronie celi.  Na zewnątrz zaczynało się ściemniać. A oni milczeli patrząc w ścianę. Żadne z nich się nie odzywało. W celi panował przeraźliwi chłód, i rzecz jasna była mała. Z chwili na chwile Lucy czuła się coraz gorzej. Paniczny strach powracał z zakamarków wspomnień. Opuściła głowę na kolana i zaczęła mruczeć do siebie

- Nic mi nie grozi… Nic mi nie grozi… Jestem w swoim domu… Nic mi nie grozi…- chłopak spojrzał na nią zdziwiony, ale się nie odezwał. Zasnęli. Następnego dnia wieczorem była już na skraju wytrzymania i zdrowych zmysłów, za każdym razem jak zamykała oczy wspomnienia wracały. Coraz wyraźniej i realistycznie.

- Co ja ci takiego zrobiłam co??- zapytała lekko płaczliwym głosem

- Ooo… Odezwała się księżniczka

- No powiedz. Czemu mnie tak nienawidzisz? Chcesz to odejdę z gildii. Zniknę… Skoro tak mnie nienawidzisz… Tylko mnie stąd wypuść- rzekła już prawie płacząc.

- Naprawdę odejdziesz. Jak ci powiem.- zapytał uradowany, na co dziewczyna skinęła głową

- Bo czuje że coś ukrywasz, a to zagraża gildii nie mówisz o sobie wszystkiego. Czuję że będziemy przez ciebie cierpieć. A nie wybaczę nikomu kto skrzywdzi gildie i jej członków.

- Ale jesteśmy w jednej gildii i ja też jestem jej członkiem- rzekła

- Czuję że sprowadzisz na nas śmierć. Tak jak już raz to zrobiliście ze swoim bratem.

- A może gryzie cię to że jestem silniejsza?? A nie że masz przeczucie??

- Nie.- odrzekł i rozmowa się skończyła. Dziewczyna rozpłakała się „Ma opuścić ukochaną gildie bo on coś do niej ma. Ok. nie będzie narażać jej członków i psuć atmosfery. Najpierw brat się jej wyparł i znienawidził teraz ma opuścić gildie.”, zaczęła bardziej płakać, czuła wielkie cierpienie, zmory przeszłości zaczęły nacierać we wspomnieniach. Czuła ból i rany które jej oprawcy zadawali jej jak była mała. Serce rozpadało jej się na kawałki. Jej życie straciło sens, znów samotność opanowała jej serce. Zaczęła uderzać ciałem w ściany. Aby nie dać się uderzyć, nie dać się zranić. Na oślep celowała rękoma w powietrze czasami trafiając w ostre ściany z kamienia.

- Hej a tobie co!!!- krzyknął Natsu, musiał ukucnąć a by nie zostać uderzonym. Ona wylewała swe łzy. Uderzała ciałem, coraz to bardziej poranionym w ściany i drzwi które za każdym razem raziły prądem ciało dziewczyny. Zatracała się w swych wspomnieniach, widziała twarze, całe postacie i trupy leżące pod jej nogami. Widziała noże i miecze znaczące jej ciało, powodując okropny ból. Krzyknęła. Czuła zapach krwi i śmierci. Czuła ciemność, cierpienie, i złość. Zaczęła się jeszcze mocniej rzucać. Natsu zaczął krzyczeć aby się uspokoiła Nic nie docierało. Z sekundy na sekundę, była coraz to większym szale i coraz bardziej ranna, krew kapała z niektórych ran nieustannie.

-ERZA!!! MIRA!!! ERZA!!! RATUJCIE!!!- krzyczał chłopak nie wiedząc jak powstrzymać dziewczynę. Drzwi otworzyły się na oścież, wpadł ogromny snop światła.

- NIEEEEE!!!- krzyknęła i skuliła się w kącie Lucy- Nie…. Będę grzeczna… Proszę nie…- jęczała. W drzwiach stał wściekły mistrz. Spojrzawszy w jakim jest stanie magini złość jeszcze bardziej rosła. Zwiększył się swoją magią. Podniósł dziewczynę która zemdlała. I wyniósł ją z piwnicy. Z każdej części jej ciała ciekła lub kapała krew. Oczy miała czerwone od łez. Wyglądała jak by została pocięta mieczami Erzy.

- Kto ją tam zamknął- zapytał cicho złowieszczo mistrz i rozejrzał się po Sali

- Ja- powiedziała cicho Erza patrząc na ciało przyjaciółki. Mistrz kiwnął głową ze zrezygnowaniem i zaniósł Lucy do skrzydła szpitalnego. Gildia zamilkła.


-----------------------------------------------------------------------
Bam bam bam baaaaaaaaaammmmmmmmmmmmmmm
Jak się podoba, długo mnie nie było i musiałam nadrobić parę wpisów...
Nie wiem teraz jak będą się pokazywać rozdzialiki bo trochę weny brak, no i trochę mam inne zajęcia, w sumie tylko jedno, i tym bardziej to osoba mi zaprząta mi czas...
A rozdział dedykuje Shun tobie.... bo strasznie marudny jesteś... Daj się Aia wyszaleć panie Ponury :P