Rozdział Dwudziesty ~Zatracenie~

W gildii panował gwar i hałas, wszyscy się uśmiechali i głośno mówili. Czuli się szczęśliwi. Zbliżał się bal walentynkowy. Serduszka latały w powietrzu. To już tydzień trwała taka atmosfera, wszystko wróciło do normy. Przy jednym ze stolików siedziała grupka przyjaciół.

- Nie ma jej już tydzień- rzekła Juvia

- Taaa…- rzekł Gray

- Ale nie opuściła Magnolii to najważniejsze. Laxus był u niej.- odpowiedziała Erza

- Ciekawe jak się czuje- powiedziała Wendy

- A mnie smutno strasznie że jej nie ma- rzekł Happy, do stolika podeszła nowa para Natsu i Lisanna

- Hejka co macie takie miny??- zapytała Lisanna, Happy spojrzał na nią złym wzrokiem i nic nie powiedział

- Właśnie nie sądzicie że gildia odżyła. Jest po staremu- rzekł Natsu, przyjaciele spojrzeli na niego zdziwieni, usłyszała go Levi

- Co ty właśnie Natsu powiedziałeś? Nie tęsknisz za Lucy?? Nie jest ci smutno bez niej?? Co to znaczy po staremu?

- Weź się uspokój Levy. Ale to prawda że jest fajniej jak jej nie ma- rzekła Lisanna

- Ty się lepiej zamknij. Naprawdę uważacie że jest fajniej?- spojrzała na przyjaciół- Czy wyście powariowali! Uratowała nas tyle razy! Skopała Natsu dupę! Czesała Wendy. Piekła ciasta. Tyle wycierpiała przez tyle lat! Żyła w samotności! Czytaliście jej pamiętnik! Za każdym razem na chroni przed jej bratem! Ty też Mistrzu jak mogłeś nam zakazać się do niej nie odzywać! Mam dość! Idę do niej! Możecie mnie wyrzucić z Gildii! Ale Lucy to moja przyjaciółka i nie będę jej ranić!- krzyczała płacząc Levi. Wszyscy patrzyli na nią i zaczęli czuć się jeszcze bardziej winni.

- Oj przestań. Przecież wszyscy wiedzą że jest potworem. Jaki mag może używać dwóch magii równocześnie. Wiem co odkryłaś. Ja też to odkryłam. – rzekła Lisanna patrząc na Levi- Lucy jest córką smoka i maga! Jest potworem, bestią! Dlatego chciała ją rada! Ona nie powinna istnieć! Jej moc nam zagraża! Dlatego Mistrz kazał nam się do niej nie odzywać!- wykrzyczała dziewczyna. Natsu patrzał na nią szeroko otwartymi oczami. „Dlaczego ona tak nienawidzi Lucy?”.

- No i co z tego! Jest moja przyjaciółką bez względu na pochodzenie!- krzyknęła Levi.

- Taaa… a jak wpadnie w szał i cię zrani. Tak jak Natsu.- odszczekała się biało włosa

- Ona nie zrobiła tego umyślnie- rzekł cicho chłopak

- Taaa ale nadal masz bliznę, na plecach. Patrzcie- rzekła i podniosła koszulkę chłopaka. Na plecach widniała gruba, długa blizna, ciągnąca się od prawej łopatki w dół kręgosłupa. Jak by zostawił ją jakaś ogromna bestia.

- Lisanna!- krzyknął chłopak

- Widzicie jest niebezpieczna. O witaj Lucy- Bestio- rzekła na stojącą w drzwiach dziewczynę. Była strasznie chuda. Jej oczy zawsze roześmiane były teraz bez blasku. Patrzyła nieprzytomnym wzrokiem na członków. Stała już od jakiegoś czasu i całą tą rozmowę słyszała. Złość w niej się gotowała. Spojrzała na przyjaciół oni patrzyli na nią ze zdziwieniem

- No co nie odezwiesz się? Jęzora w gębie ci zabrakło? Powiedz wszystkim prawdę! Że jesteś potworem i to ty zraniłaś Natsu! A może od razu nas zaatakujesz! Przecież twoja matka zakochała się w smoku! Była szalona więc ty też jesteś! A ten smok niszczył wszystko! Wszystkich zabijał!- krzyczała- Zraniłaś Natsu! Mojego Natsu! Wynoś się stad- Lucy usłyszała tylko „Mojego Natsu” Spojrzała wściekłym wzrokiem na dziewczynę. Tyle jej powiedziała przykrych słów. Tak to wszystko bolało. I nikt z członków nie stanął w jej obronie. Czuła ich strach, przed nią. Widziała ich obrzydzenie względem niej. „Ha co oni mi mogą zrobić”

- No i co skończyłaś, pierdolić i skomleć?- rzekła cicho, Lisanna wzdrygnęła się- Taaa jestem córką smoka i maga. Taaa zgadza się potrafię niszczyć i jestem szalona. Ale wiesz- powiedziała znajdując się obok dziewczyny i łapiąc ją za brodę- jestem cholernie silna. A ty mnie wkurzyłaś. Podsłuchiwać moje rozmowy z Mistrzem nie ładnie laleczko. Już raz zmarłaś, ale powróciłaś do żywych. Ale tym razem może ci się nie udać przeżyć. Wiesz co się stało ze strażnikami z rady, jak mówili do mnie bestio i potworze. Nie tego nie wiesz prawda. Zabiłam ich- Lucy mówiła cicho i spokojnie. Patrząc z nienawiścią na dziewczynę. Wszyscy byli w szoku. Lucy stała się przerażająca.

- Dość.- rzekł Mistrz

- Taaa… jasne… a co mi zrobisz. Sam się mnie obawiasz. Zapewniałeś mnie że będę tu szczęśliwa. A jestem samotna. Znów. Tak samo jak ty Erzo zapewniałaś mnie że nie można mnie zastąpić. Tylko Levy pozostała moją przyjaciółką. Nie martw się Dziadku nie skrzywdzę twoich wróżek. Chyba.- odrzekła i zmierzała w stronę drzwi. Zatrzymała się przy Levy przytuliła i szepnęła coś na ucho, wręczyła klucze. W drzwiach odwróciła się jeszcze i rzekła

- To nie ja jestem złem. Zło czyha w tych murach.- odeszła do małej postaci, która skakała podekscytowana i obydwie znikły. Zimny wiatr wpadł do Gildii

- O nie!- jęknął Natsu i odwrócił się do mistrza- to była jedna z osób która nas zaatakowały w boże narodzenie.

- Znów nie potrafiłem pomóc. Zatraciła się.- rzekł mistrz.

Wszyscy patrzyli na przerażonego mistrza i sami poczuli ogromny strach. Wiedzieli że zacznie się coś strasznego.


---------------------------------------------------------------------------------------
Rozdział taki a nie inny...
Przykro mi....
Ale to nie moja wina....
Tylko takiego jednego durnego faceta...
Który zmienił zdanie....
Ahhhhhhh
Viviana o co chodzi z tą nominacją?
Notkę dedykuje... Sobie....
Deprecha
Pozdrowionka ^.^